Cume Alternativo Iberoamericano de organizacións sociais, políticas e culturais . O movemento social latinoamericano rubrica o "Manifesto de Santiago"

Cume Alternativo Iberoamericano de organizacións sociais, políticas e culturais
O movemento social latinoamericano rubrica o "Manifesto de Santiago"
8 e 9 de Novembro de 2007

Reunidos en Santiago de Chile, os días 8 e 9 de novembro de 2007, no marco do Cume pola amizade e integración dos pobos iberoamericanos, os representantes de organizacións sociais, políticas e culturais, de pobos orixinarios, entidades académicas, artísticas e cidadáns en xeral, debatemos, nun marco de pluralismo e respecto, as contraditorias realidades da nosa rexión e concordado accións que permitan avanzar cara á democratización, unidade, soberanía e autodeterminación dos nosos pobos e nacións.

O NOVO PROTAGONISMO SOCIAL

Constatamos, esperanzados, o resurgimiento dun estendido protagonismo dos movementos sociais, e forzas políticas progresistas cuxas loitas articuladas, cada vez máis amplas e persistentes, influíron decisivamente na elección ?en diversos países? de gobernantes afíns e sensibles ao gran ideario de emancipación, unidade e integración latinoamericana, impulsando procesos de cambio na rexión, que valoramos como un avance de gran proxección histórica.

Xa podemos falar de futuro e deseñar estratexias baseadas na solidariedade e a cooperación dos nosos pobos, porque temos presente e evocamos, hoxe, a líderes e movementos que onte malgastaron heroísmo e tenacidade inconmensurables. Dicímolo desde Chile, onde a cobiza entrou coa espada e a cruz para esmagar, logo de 300 anos, a resistencia exemplar do pobo mapuche; a 100 anos da masacre de traballadores chilenos, peruanos, bolivianos, arxentinos e españois na Escola Santa María de Iquique. Neste país, onde as empresas transnacionales activaron a maquinaria militar e financeira do imperio para derrocar ao Presidente Constitucional Salvador Allende e impedir o seu proxecto de transformacións sociais e de unidade latinoamericana; onde as bayonetas serviron á plutocracia e ao capital estranxeiro para entronizar un modelo neoliberal que se traduce na extrema concentración da riqueza, a exclusión social e política das grandes maiorías, onde os poderes fácticos e o gran capital pasaron a controlar a política, os medios de comunicación e a institucionalidad.

A nova realidade política do continente e os seus promisorias perspectivas recoñece unha multiplicidad de vertentes sociais, culturais e ideolóxicas que adoptan orixinais métodos e estruturas, diversas linguaxes, formas de loita e propostas programáticas. Nesa diversidade, antitesis do dogmatismo, sectarismo e hegemonismo, radica a súa forza e a súa lexitimidade histórica. A partir das demandas pola protección do eco sistema, a defensa da terra, os territorios e os dereitos dos pobos orixinarios, o rexeitamento á expoliación e alleamento dos nosos recursos naturais, as reivindicacións dos traballadores, o rexeitamento á expropiación dos aforros previsionales, a denuncia das bases militares estadounidenses en sectores estratéxicos do continente, a defensa dos dereitos humanos, o fortalecemento do rol do Estado nos emprendimientos produtivos e para garantir o dereito cidadán á Saúde, Educación e Vivenda, Traballo e Previsión, contra a discriminación da muller e os adultos maiores, polos dereitos da mocidade e outros sectores avasallados polas políticas neoliberais, os movementos sociais avanzan cara a propostas políticas unitarias ante os grandes problemas nacionais e contribúen a levantar unha nova alternativa que permita a Latinoamérica e o Caribe intervir con forza propia nos candentes problemas que afronta a humanidade.

Polo mesmo é que rexeitamos aquelas prácticas que buscan atomizar ás organizacións sociais subordinándoas como insumo de políticas estatais funcionais que apuntan a perpetuar o modelo económico e institucional. Os movementos sociais xa non se conforman con cambios cosméticos senón expón un rexeitamento total ao actual modelo de dominación económica, política e cultural que implica a comercialización de todos os ámbitos da vida pública e persoal e o ánimo de lucro como supremo valor dunha sociedade que percibe a cada individuo como rival do outro. O anterior, en consonancia coa crítica que fan os pobos, a nivel mundial, á globalización depredadora e á guerra como solución aos problemas da humanidade.

Pola súa banda, as forzas políticas que buscan alternativas ao sistema imperante, teñen o desafío de atopar novas formas de interlocución e complementación coas loitas sociais, no entendido que ambas as esferas retroaliméntanse e necesítanse.

UNHA INTEGRACIÓN DESDE OS POBOS E PARA OS POBOS

Entendemos a integración rexional como un proceso de enriquecemento mutuo, de potenciamiento das nosas fortalezas, da nosa capacidade de intercomunicación co mundo, partindo do recoñecemento do ser humano a cuxo benestar e felicidade deben subordinarse todas as políticas públicas. En fórxaa do futuro de América Latina e o Caribe, podemos construír cidadanía co mellor de cada pobo e cultura que a compón. A súa integración debe darse desde a mesma base social, partindo das seguintes premisas esenciais:

- A recuperación dos recursos naturais, mineiros, hídricos, pesqueiros, forestais e enerxéticos; a reforma agraria e a soberanía alimentaria como procesos que salvagarden a participación e os intereses dos pobos e nacións.

- A integración enerxética en harmonía co medio ambiente.

- Os acordos de integración económica deben pór o acento nas múltiples formas de economía solidaria, protexendo o rol da micro, pequena e mediana empresa.

- Este proceso admite múltiples modalidades institucionais no ámbito sectorial e territorial, con diversos graos segundo a realidade de cada rexión. En tal sentido, apoiamos o surgimiento de instrumentos talles como o ALBA, Banco do Sur e outros, que son expresión da vontade integradora dos nosos pobos.

- A loita democrática debe fortalecer os procesos constituíntes e a creación dunha nova institucionalidad que considere o rol protagónico do movemento sindical, dos traballadores da cidade e do campo, dos pobos indíxenas orixinarios e do conxunto das forzas sociais. Nese contexto, saudamos a aprobación, por parte das Nacións Unidas, da Declaración Internacional sobre os dereitos dos pobos indíxenas.

- O desmantelamento dos mecanismos de opresión que conxugan idade, clase, sexo, xénero e etnia.

- A activa solidariedade cos pobos e gobernos que constrúen camiños alternativos ao capitalismo neoliberal. Neste sentido, denunciamos ao goberno de Estados Unidos polo seu constante satanización e criminalización das loitas sociais e as súas actividades de agresión e fustrigación aos gobernos que adoptan o rumbo da emancipación popular.

- O respecto e recoñecemento ás culturas e autonomías das comunidades orixinarias.

- A resolución dos conflitos históricos entre as nacións, a redución dos orzamentos bélicos, o desarmamento proporcional e progresivo en todos os países da rexión para reorientar estes recursos ás necesidades de saúde e educación.

- O libre tránsito das persoas e os seus dereitos migratorios. Os nosos pobos están en capacidade de unirse a pesar da diversidade xeográfica, étnica, cultural e política, para imaxinar e construír outras solucións para este único mundo. Sabemos que esta loita enfróntase a inimigos carentes de escrúpulos, cuxa voracidade e hegemonismo significaron enormes traxedias para os nosos pobos. Aínda así, temos fe na xustiza dos nosos postulados e facémonos cargo das grandes epopeas que ao longo de cinco séculos permitíronnos avanzar cara á condición de pobos dignos, suxeitos da nosa propia historia.
___________________