Reganosa: a cuestión da necesidade estratéxica e a xeopolítica do gas

Achegamos este artigo escrito por Trasmallo, que foi publicado o 12 de xuño deste ano 2007, na rede CMI Galiza.Indimedia.org. Facémolo polo seu intereses e contribución ao debate sobre a planta regasificadora de REGANOSA. Pois desde posturas de esquerda, manten-se a definición de estrátexico para o País a inatalación dunha planta de gas. Mesmo está en debate, como é posíbel, que desde as executivas dos sindicatos de clase, crean nos argumentos das grandes coorporacións enerxéticas e financieiras, poñendo-se do lado do gran capital, e menoscaben os argumentos dos movimentos populares e sociais que loitan decididos pola seguridade e saúde do pobo, polo medioambiente, contra a corrupción, contra a irracionalidade dunha industrialización destructora do planeta e empobrecedora dos pobos.


Reganosa: a cuestión da necesidade estratéxica e a xeopolítica do gas.

A planta de gas de Ferrol está envolta na polémica pola súa manifesta ilegalidade en moitas frontes, a súa perigosa localización e o seu negativo impacto ambiental. A estas alturas todos recoñecen que a súa localización idónea tería que ser no porto exterior, pero moi poucos cuestiónanse se é unha instalación realmente necesaria. De forma xeral, até polos máis críticos admítese que é unha infraestrutura estratéxica para o desenvolvemento económico de Galiza.

Existen, con todo, multitude de datos que indican con claridade que a regasificadora é a estas alturas un proxecto anacrónico que máis que resultar beneficioso para a economía é todo un risco a medio e longo prazo desde o punto de vista da rendibilidade do investimento e como proxecto impulsor de benestar económico e social.

Desde o punto de vista enerxético, a planta de gas enmárcase nun escenario de gran aumento de demanda mundial deste recurso en vésperas de que se acade o máximo histórico de produción do seu irmán fósil, o petróleo. De feito, as dúbidas sobre o abastecemento global destes recursos finitos están producindo un importante e rápido aumento de prezos que no momento actual rolda os 70 dólares para o barril de Brent e os 8 dólares para o gas, moi lonxe dos 35 dólares de media para o petróleo de hai dous ou tres anos e dos 6 dólares previstos para o gas no ano 2040 (1).

O complicado contorno xeopolítico da enerxía fósil está ben definido nos informes da ASPO (2), nos que se aprecia a clara tendencia á baixa da produción por imperativo xeolóxico mentres a demanda mantén un crecemento continuo debido ao aumento da poboación mundial, ás necesidades de economías emerxentes como China e India e sobre todo ao malgasto enerxético dos países occidentais con EEUU á cabeza. Esta situación ameaza con xerar conflitos internacionais para asegurar o abastecemento debido a que boa parte dos xacementos gasísticos están en rexións consideradas "inestabeis", tal e como xa ocorre cos conflitos de Afganistán e Iraq entre outros. Neste caso, o posicionamento estratéxico para o control dos recursos por parte de EEUU non deixa lugar a dúbidas.

Previsións de producción de gas e petróleo según a ASPO

A incerteza e inestabilidade que xera o aumento da demanda e a posíbel aparición de guerras e incidentes está ben descrita no informe do SIPRI (3) publicado este mes de xuño no que se afirma que "aínda que a maioría dos estados considera hoxe en día que o estalido dun conflito armado é unha medida extrema, é probábel que xurdan conflitos internos debido aos recursos enerxéticos... A importancia estratéxica das rexións ricas en reservas de petróleo e de gas, sen dúbida, aumentará. Non só Oriente Medio, senón tamén África, Asia Central, América do Sur, e o sueste de Asia serán potencialmente zonas de conflito nas décadas vindeiras". Neste sentido, as reservas de gas están moi concentradas en Rusia co 28% mundial e noutros 7 países co 75%.

Con este panorama, é de esperar que tan axiña como a anunciada crise de produción de fósiles estale nos mercados, o gas deixe moi pronto de ser competitivo nos termos en que hoxe se entende a taxa de retorno enerxético para este tipo de combustibles. Se a isto sumámoslle a posibilidade de desabastecemento debido ao exceso de demanda global ou á aparición de conflitos xeopolíticos, a aposta polo gas non ten, con estas previsións, ningún futuro; e o que é peor, convértenos enerxeticamente dependentes nun escenario de alta incerteza.

A declaración da planta de gas como instalación estratéxica por parte das "autoridades" tamén se sustenta en principios de eficiencia e ecoloxía. O tan cacareado "crecemento sostíbel" que como ben expón o Dr. Albert Barlet (4), profesor emérito de física da Universidade de Colorado en Boulder, é coma se un doutor lle dixese a un paciente, "goza vostede dun saudábel cancro". O crecemento continuo é o paradigma da economía de mercado que actuando contra recursos non renovabeis é absolutamente inviábel e non sostíbel dentro deste mundo finito. Esta falacia lóxica está de plena actualidade en boca de políticos e de empresas como Enagas e Acciona que nos venden a moto de que vai ser posíbel un futuro de equilibrio ecolóxico nun planeta en constante crecemento.

En nome deste crecemento sostíbel dísenos que o gas natural emite un 40% menos de CO2 que o carbón, e un 33% menos que o petróleo, pero trátasenos de ocultar que a pesar diso é responsábel de emisións cada vez maiores, porque é necesario queimar case o triplo de gas que de fuel para producir 1 Mw de enerxía. A contaminación por este gas invernadoiro está aumentando, xa que a súa utilización está crecendo rapidamente en Europa (especialmente no estado español) e nos Estados Unidos. Ademais, o metano, o compoñente principal do GNL é tamén un gas invernadoiro, só que 21 veces máis potente que o propio CO2. E ao longo de todo o proceso de licuefacción, regasificación, transporte e combustión, emítese unha cantidade moi importante deste nocivo gas xa que dada a súa extraordinaria volatilidade pérdese aproximadamente un 15% do total. O gas natural non ten futuro nun marco sostíbel por non ser renovábel e altamente contaminante. No caso de Ferrol é sabido que a regasificadora empregará hipoclorito sódico para eliminar plancton e microorganismos da auga que utilizará no proceso de regasificación, devolvendo esta auga morta varios graos por baixo da súa normal temperatura. Isto poderá afectar enormemente ao ecosistema e sen dúbida poderá prexudicar gravemente os recursos marisqueiros.

Polo que se ve, Reganosa unicamente é estratéxica para o capital investidor que busca beneficios a curto e pode que, moi collido polos pelos, a medio prazo da man da política incondicional do mercado, desde a dereita á esquerda gobernante ao uso e sorpresivamente doutros que querendo defender prazas de poder non foron capaces de superar neste asunto un enfoque localista nunha cuestión como a enerxética que a estas alturas é globalización en estado puro. Un asunto que con toda seguridade marcará o rumbo dos acontecementos do planeta nos próximos anos se non somos quen de perfilar un novo modelo que se centre na sustentabilidade. Un novo modelo baseado no aforro, a eficiencia, a reutilización, a reciclaxe, a renovabilidade e, sobre todo, nunha nova forma de organización da sociedade que profunde na democracia e permita aos cidadáns ser donos das súas decisións. Unha proposta tremendamente complexa e moi afastada do que calquera político dos que nos toca está disposto a considerar. Ten sempre a palabra o pobo responsábel e organizado se este quere dispor da verdade e da liberdade.

(1). GEOPOLITICS OF NATURAL GAS. An Analysis of Prospective Developments in the Natural Gas Trade and Geopolitical Implications. James A. Baker III Institute for Public Policy, Energy Forum. Ryce University.

(2). Association for the Study of Peak Oil & Gas.

[ASPO PORTUGAL - síto da secção portuguesa da Associação para o Estudo do Pico do Petróleo e do Gás - ASSOCIATION FOR THE STUDY OF PEAK OIL AND GAS – ASPO]

A ASPO é uma rede internacional de cientistas e investigadores que se debruçam sobre a questão do Pico de Hubbert.

Esta associação tem como objectivos:

• Estudar a disponibilidade de Petróleo e Gás na Natureza;
• Modelar o esgotamento, tomando em devida conta a economia, a tecnologia e a política;
• Divulgar este tema crítico e alertar para as consequências para a Humanidade
  

http://www.aspo-portugal.net


(3). Stockholm International Peace Research Institute.

(4). Arithmetic, Population, and Energy. Dr. Albert Bartlet [*]
Arithmetic, Population, and Energy. Dr. Albert Bartlet [**]

______________________

Enlace co artigo orixinal en Galiza.indimedia.org
________________

Video: Aritmética, Poboación e Enerxía
Z.Zar
52 min 41 seg - 22-xaneiro-2007
http://ninuclearniotras.blogspot.com
________



___________________

Os fundamentos esquecidos da crise enerxética. Crise enerxética. Cenit petroleo. Enerxía nuclear. Sostenibilidade. Enerxías ... todos » alternativas. Crecimento sustentábel. Máis info tamén en www.ninuclearniotras.blogspot.com e www.crisisenergetica.org

O movimento polo decrecimento [Armando Jaen]
http://www.terra.org/articulos/art01372.html

O desenvolvimento no modelo económico actual xera pobreza, ignorancia, insolidaridade, consumismo, uniformidade, violencia... e por suposto: É insostíbel.
http://decrecimiento.blogspot.com

O paradoxo de Jevons
http://es.wikipedia.org/wiki/Paradoja_de_Jevons

___________________

O centro dos meios independentes -CMI - IMC- é unha rede mundial para unha información independente dos medios convencionais, co fin de difundir a información a nivel mundial. Que traballa pola solidariedade entre os pobos e as comunidades e fai que as noticias que se producen no mundo non sexan controladas polas grandes multinacionais da comunicación, evitando deste xeito a manipulación e intoxicación informativa. Un medio alternativo de comunicación para as persoas e colectivos que traballan por un mundo mellor, para a emancipación da humanidade.

Documentació do Proxecto Global

CMI Indymedia
Indymedia é un colectivo de organizacións e medios de información independentes, centos de xornalistas comprometidos coa verdade e a democracia, para informar e compartir as noticias a nivel mundial, sen os filtros das grandes corporacións mediáticas.
http://www.indymedia.org/
http://galiza.indymedia.org/
_________

Artigo e Información de:
manxopar@gmail.com
____________________

--> Leer máis...

Situando a loita contra REGANOSA o 9 de setembro de 2007

Este pasado venres, un buque metaneiro, o "LNG Oyo", entraba na Ría de Ferrol, coa súa perigosa carga, para a ilegal REGANOSA. Tivo que cruzar un angosto canal que ten unha bocana de apenas 150 metros de ancho navegábeis, e 4.000 metros de longo, para chegar á planta regasificadora que REGANOSA construi en Punta Promontoiro, co problema engadido de que esta operación só se pode realizar en mar morta, da pleamar diurna, que apenas dura vinte minutos. Na citada operación participan catro remolcadores, lanchas de práticos, de operarios de Capitanía Marítima e varias patrulleiras da Guardia Civil. Este é un feito que se ven repetindo desde principios de maio deste ano. Esta é a séptima vez que entra un buque destas características na nosa Ría, sen que as autoridades fagan nada para impedi-lo. Máis ben fan todo o contrario, facilitan a entrada dos perigosos buques poñendo en perigo a vidas das persoas que vivimos nas poboacións que están à beira da Ría. Os gobernos municipais pasan das súas responsabilidades e miran para outro lado.


O PAPEL DA ADMINISTRACIÓN E OS RESPONSÁBEIS POLÍTICOS

Primeiro foi a administración dos gobernos da dereita, do PP, Aznar e Fraga, os que chanchullaron e transgrediron a legalidade para que tivese lugar o despropósito gasístico dentro da nosa Ría. Desde marzo de 2004 e xuño de 2005, son os gobernos, chamados progresistas, de Zapatero e Touriño-Quintana, os responsábeis de que este desprósito, continue a súa ilegal e perigosa andaina. Non só permitindo e autorizando, senon con apoios explícitos dos responsábeis políticos e do goberno PSOE-BNG, alegando que é unha planta estratéxica para Galiza. Non cremos que a estas alturas, logo dos movimentos estatais e internacionais no mundo do gas, se siga mantendo tal "escusa-patraña".

O papel das administracións locais da Ría é penoso, a de Mugardos totalmente comprada e atada; as de Narón, Neda e Fene, como que con elas non vai o asunto, e a de Ferrol, pretende deixar de exercer a súa función de defensa da cidadanía, pretendendo renunciar a defender os dereitos cidadańs, nos contenciosos abertos contra REGANOSA e a localización actual da Planta de Gas, nos que participa como parte afectada.


O GOLIAT

REGANOSA é moi forte, son grandes multinacionais da enerxía [ENDESA, UNION-FENOSA, SONATRACH] , entidades financieiras [CAIXA GALICIA, CAIXANOVA, BANCO PASTOR] e a propia Xunta de Galicia, xunto a un grupo empresarial [Grupo Tojeiro], o promotor que utilizou mil argucias, para conseguir permisos, autorizacións, millonarios subsidios e que lle legalizaran o ilegalizábel. Realizou recheos ilegais da Ría, estamos falando de miles de metros cuadrados, para construir unha planta regasificadora, nunha Ría totalmente poboada e cunha bocana de entrada estreita e un longo canal. Unha planta regasificadora ao lado dun perigoso complexo petroquímico e unha planta térmica de coxeneración eléctrica que queima fueloil. Regasificadora que ten imposibilidade física de cumprir a Lei, e os condicionados de seguridade exixidos, polas normativas estatais, europeias e internacionais. Ademáis incumple a principal normativa que é a do SENTIDO COMÚN, o respecto á vida das persoas, da seguridade das poboacións, o respecto á nosa Ría e ao marisqueo do que viven centos de persoas. Ría, xa ferida de morte polos continuos recheos, polos residuos urbanos que nela vertemos todos os días, polos residuos de empresas con moito poder como é MEGASA e pola incompetencia e irresponsabilidade de políticos de todas as cores e ideoloxias, que prometían mais non cumprían.


O DAVID

Frente a todo isto, un movimento cidadán enriquecedor, diverso e plural, opositor a tanta corrupción e intereses políticos e económicos inconfesábeis, colle forza e apoios cualitativos e cuantitativos, e fai tremer ao poder político e económico que sustenta o despropósito gasístico que representa REGANOSA e toda a trama que lle rodea.







A UNIDADE, A ORGANIZACIÓN, A MOBILIZACIÓN, A SOLIDARIEDADE E OS ARGUMENTOS

A acción desenvolvida pola xente do mar, lembremos o bloqueo do "Galicia Sprit" e outros posteriores; a manifestación do 3 de Xuño; a Marcha a Teixeiro pola liberdade do seu Patrón Maior; os 49 días de peche na Casa do Concello de Mugardos da veciñanza, as mostra de solidariedade que xenera... E sobre todo, a actividade desenvolvida polo Comité Cidadán de Emerxencia para a Ría de Ferrol, desde o ano 2001, con Carmelo Teixeiro de coordenador, incansábel, constante, responsábel e entregado á causa; a iniciativa da constitución dunha Asemblea Cidadá, onde conflui a veciñanza e o movimento social da comarca, a través de asociacións e entidades de todo tipo, verdadeira dirección política do movimento opositor a REGANOSA, unido pola frase "PLANTA DE GAS FORA DA RIA". Os manifestos de apoio, os estudos e informes, os Blog e Web, os artigos de opinión, ... Son actividades e forzas sociais e políticas que teñen o mesmo sentido e dirección, que conforman un movimento opositor real, con argumentos e acción, co obxectivo claro dun rotundo NON !! á planta regasificadora dentro da nosa Ría.


Maís información no:
Boletín Informativo nº 13 do CCE , formato PDF


A BATALLA XURÍDICA E ADMINISTRATIVA

Non menos merecedora de eloxios é a batalla no campo xurídico e administrativo, onde se está facendo un traballo excelente e meritorio. Alegacións, recursos, peritaxes, mocións, recollida de asinaturas, escritos, denuncias, ... e un sinfin de trámites xurídicos e administrativos de grande valor, con duas sentencias favoraveis do TSXG, sobre a tramitación medioambiental, que condenan a REGANOSA e á ADMINITRACIÓN.
______________

--> Leer máis...